... بی قرار بیدار می شوم ، آرام به گوشه ای می نشینم، چیزی می آید انگار، یادی غریب از سالیانی دور... اما نه، حتما اشتباه می کنم، حالا سالهاست که با من نیست این یاد ، باید بروم سازی بزنم، شعری بخوانم، شاید که برود این ... او بود اما، می دانم. باز بعد از این همه سال. کنار پنجره می روم، تاریک است... چه غروب روشنی بود آن آخرین دیدار... این مجموعه که اولین کار منتشر شده از من در ایران است، حاصل سالهایی است که به قصد تحصیل دور از وطن ماندم. با اینحال، سالهای دراز غرب نشینی، هم نشینی با بزرگان موسیقی غرب، این همه خواندن و پرداختن به موسیقی غربی وغیر غربی ، همه و همه سبب نشد که لحظه ای حتی از موسیقی ایرانی و نواهایش خالی شوم. پر بودم از ایران و نغمه هایی که بر تار و پودم نقش می زد و می زند. برای همین بود که دلم می خواست اولین کاری که در ایران منتشر می کنم در حوزه موسیقی غرب نباشد، از خانه بگوید و نامش الست باشد که نشان است از مهری دیرباز که مانده است تا به امروز. حالا دیگر نمی دانم که این مجموعه، مجموعه ای از خاطراتم است یا مجموعه خیالاتم، چه فرقی می کند بهرحال. دارم ز سامان الست، اول گداز آخر شکست یک شیشه باید نقش بست آغاز و انجام مرا